Jij hebt vast net zoveel genoten van het mooie winterweer als ik, de afgelopen dagen. Heerlijke frisse lucht en wat een mooie plaatjes leverde het op. Maar nu het is gaan dooien is de lol er -voor mij in elk geval- al wel af.
Want lopen in de sneeuw, dat ging nog wel. Maar nu de weg grotendeels schoon is… en je denkt weer eens lekker door te kunnen lopen… Stap je het voor je het weet plots in een kei glad stuk ijs. Wow, daar ga je dan bijna. Hart in je keel, knoop in je buik en een harde OEEE, ken je dat?
Vast wel. En je vraagt je nu waarschijnlijk ook af waar dit heen gaat, wat het te maken heeft met een gezonde leefstijl? Geloof me, ik kom er op uit. Want ik stuitte vanmorgen op een geweldig mooie metafoor om duidelijk te maken hoe gemakkelijk iets soms kan zijn.
Ik wandel graag. Zo ook vanmorgen in het stadspark. Ik stapte het bosgedeelte in. En in de verte zag ik een man met een jongen heel voorzichtig en onzeker het pad af ”lopen”, eerder een soort van slecht schaatsen op schoenen. Ik heb nog even getwijfeld of ik niet terug zou gaan maar dat deed ik niet.
Zal zo’n vaart niet lopen, zal wel een klein stukje zijn.
Dat dacht ik dus fout – het was het héle lange pad. Glibberen en glijden tot er een einde aan kwam. Er zat niets anders op, zo leek het.
Ongetwijfeld zag het er voor de mensen achter mij precies zo uit. Ik had ook geen zin om te vallen dus bleef ook net zo voorzichtig en onhandig door glibberen. Tot ik de bocht om ging en zag dat er naast het glibberpad een andere weg was waar helemaal geen ijs op lag. Eens, het was niet hét pad maar zeker wel een pad.
Ik nam die!
En op het moment dat ik soepeltjes langs de man en de jongen op links voorbijging, hoorde ik hen zeggen; ‘Hé, dat gaat veel gemakkelijker’. Ja, natuurlijk gaat dat veel gemakkelijker! Ik begreep er al niets van dat ze gewoon door bleven ploeteren. Duidelijk zonder plezier van het glijden, daar waren ze duidelijk wel klaar mee.
En dat is nou precies wat ik veel vrouwen die alle moeite doen om hun gewicht onder controle te houden ook zie doen. En wat ik vroeger ook heel lang heb gedaan.
Vasthouden aan doen wat je altijd deed, wat je gewend bent. En aan wat je denkt wat goed is en wat niet. Zelfde eten, minder eten, hypergemotiveerd een diéet opstarten en al snel weer opgeven. Dan maar dooreten omdat het dan toch niet meer uitmaakt. Hoppa, zo weer wat kilo’s erbij… Dus je bent óf op dieet- wat niet fijn is, óf je laat los. Wat ook niet fijn is – omdat je dan weer aankomt en alles wat je in je mond stopt een schuldgevoel geeft. En ondertussen baal je van jezelf, van je spiegelbeeld. Weer je doel niet behaald. Je hebt hetzelfde pad genomen en bent weer net zo hard uitgegleden.
Zo zonde. En ook niet nodig. Want je kunt net als ik een ander pad nemen. Je zult verrast zijn welke paden er al liggen als je jezelf ervoor open stelt. En zelfs verbaasd zijn welke paden je voor jezelf kunt aanleggen (lekker vaag maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel).
Ik neem je het liefste mee op pad naar een gezonde relatie met eten en met jezelf waardoor je de regie over je eetgedrag weer zelf in handen krijgt.
En in het bos; op het moment dat ik achteromkeek… Ik zag dat de man en de jongen mijn voorbeeld hadden gevolgd en ik voelde een glimlach opkomen. Waar ze eerder vooral bezig waren met het overeind blijven en niet uit te glijden liepen ze nu duidelijk een stuk meer ontspannen en vol aandacht voor elkaar verder.
Ben jij ook klaar met het glibberpad? Boek dan mij resultaat sessie van 30 minuten die ook nog gratis is waarin ik 3 tips met je deel waarmee jij je eigen beter begaanbare weg kan gaan inslaan. Mail naar sandra@gezondestijl.nl en zet in de onderwerpregel “weg van het glibberpad”. |